2021 was over het algemeen een recordjaar voor wat verhuisbewegingen betreft. Maar liefst 68.940 verhuizingen vonden plaats tussen de gewesten. Het gaat om het hoogst aantal verhuisbewegingen sinds 2009. “Meer dan de helft van die verhuisbewegingen zijn Brusselaars die naar Vlaanderen en Wallonië trokken”, stelt CIB Vlaanderen vast.

De verschuivingen in woonwensen van kandidaat-kopers tijdens de coronacrisis zijn volgens CIB Vlaanderen de belangrijkste verklaring. Zo zien de vastgoedmakelaars sinds corona opvallend veel meer vraag naar woningen met tuin en appartementen met terras. In die zoektocht verlaten kopers steeds vaker de stad en zoeken ze hun toevlucht tot woningen in buitengebieden”, aldus Kristophe Thijs, directeur Communicatie van CIB Vlaanderen. De trend lijkt zich in 2022 gewoon door te zetten, want in de eerste vijf maanden van dit jaar verhuisden al een kleine 10.000 Brusselaars naar Vlaanderen.

De verhuis van Brusselaars naar Vlaanderen is dan ook opvallend groter dan het aantal Vlamingen dat de omgekeerde beweging maakt. Sinds 2011 is het aantal verhuisbewegingen van Vlamingen richting Brussel min of meer constant gebleven, afgezien van een logische daling tijdens het coronajaar 2020.

Verscheidene verklaringen

1. Vastgoedkantoren in de Vlaamse Rand rond Brussel wijzen echter steevast op de impact van de prijzen van huizen en appartementen. Die zouden Brusselaars voor de Vlaamse woningmarkt doen kiezen. Recent berekende de krant De Tijd nog dat een Brussels gezin zowat 81% van het inkomen moet besteden aan de afbetaling van een huis met een gemiddelde prijs van 566.000 euro voor een huis. Appartementen zijn er de helft goedkoper, maar blijven in vergelijking met de andere gewesten duur. De inwoners van duurdere gemeenten van het Brussels Gewest (Woluwe, Oudergem, Watermaal-Bosvoorde) zoeken bijvoorbeeld vaak hun toevlucht in de Vlaamse rand net buiten Brussel zoals in Tervuren, Hoeilaart, Sterrebeek en Kraainem, waar ze waar voor hun geld krijgen, met daarbovenop een vlotte verbinding naar de hoofdstad.
   
   
2. Ook het effect van corona komt sterk tot uiting in deze cijfers. Een verhuisbeweging kan pas vastgesteld worden minimum 4 maanden na de aankoop. Verhuizen kan pas na het verlijden van de akte. Net na de eerste lockdown in 2020 hebben er vele aankopen in de Vlaamse rand plaatsgevonden. Deze zijn vooral door Brusselaars gebeurd die toen massaal naar woningen met tuin zochten en soms ver boven de vraagprijs boden.
   
   
3. Fiscale factoren spelen eveneens een rol. Naast de peperdure woningprijzen heft het Brusselse gewest ook nog eens de hoogste registratierechten. Zo betaal je in Vlaanderen 3% registratierechten (voor een enige eigen woning) en in Brussel 12,5%. Brussel compenseert dit wel door de zogenaamde abattementen (som waarop geen belasting wordt betaald). Vandaag de dag moet er op de eerste 175.000 euro van de woningprijs geen belasting worden betaald. Vanaf 2023 is dat op de eerste 200.000 euro. Een positieve evolutie, maar het is de vraag of dat de Brusselse uittocht zal afremmen. De voorbije tien jaar zien we het aantal Brusselaars dat richting Vlaanderen trekt jaar na jaar toenemen. De gewijzigde woonwensen zullen dit mogelijk nog extra stimuleren.
   
   
4. Qua verhuur zien we een zelfde beweging. Vele huurwoningen in de rand zijn veel betaalbaarder dan in de hoofdstad en bieden een beter comfort. En dit net nu de Brusselse regering wat huur betreft met nieuwe wetgeving bezig is die de huurprijzen aan banden zou kunnen leggen, de zogenaamde huurprijsregulering.

Bron: Cib.be